ыраң — 1 1. Қ орда., Арал; Сем., Аяг.; Жамб., Мер.) көктемнің басында шығатын дәнсіз, бойы аласа, жіңішке сабақты құм шөбі, құмдық бетеге. Ы р а ң д ы жеген қой семіреді Қ орда., Арал). – Онда бозқараған да, қалың шығатын ы р а ң да болатын, – деп,… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
құмақша — зат. Құмды, құмдауытты төбе. Ауыл сыртындағы жатаған боз қ ұ м а қ ш а д а н асып түскен соң ақ маңдай алдынан сағымдана толқып жатқан ұшықиырсыз кең жазық көрінді (Б.Шаханов, Қаратау., 140). Жол қ ұ м а қ ш а ғ а көтерілді де, кілт ылдилай… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
мырқымбайлық — зат. Мырқымбай болғандық. Байғұс ай, бала күніңнен мырқымбай едің, қулық сұмдығы жоқ, м ы р қ ы м б а й л ы ғ ы ң н а н күйдің ау (С.Елубай, Ақ боз., 336) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі